Nauka kontra duchowość?

Nauka nie stoi w kontrze do rozpoznania naszej Boskiej Mocy.

To sposób myślenia, konwenanse, skostniałość środowiska – nie tylko naukowego – jak i "zwykłych ludzi", odbiorców naukowych informacji. Oczywista jest niedoskonałość samej nauki jako narzędzia/pryzmatu, przez który naukowiec przepuszcza zjawisko Życia i generuje swoje własne wnioski. Nauka w wielu dziedzinach już dawno zawiera skarby, w które moglibyśmy wejrzeć i zaufać, że świat update'owany o nie, byłby nam o wiele lżejszym oraz.. naturalnym. Moglibyśmy wyjść ze zbiorowego programu (obalonego zresztą i udowodnionego jako iluzja) "walki o ogień", który nazywam "programem demo", 3D, zasadami Starej Ziemi.

Maleńka a znacząca perełka w naszyjniku pełnym naukowych rewelacji, które tylko czekają na naszą otwartość jako cywilizacji: lata 50- te XIX wieku; fizjolog C. Bernard: "warunkiem swobodnego i niezależnego życia jest niezmienność środowiska wewnętrznego {milieu interieur}".

Z jaką Duchową Prawdą (może odkrytą samemu doświadczeniem) kojarzysz to naukowe oświadczenie?

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Dekalog Twardzielki

Dekalog Twardzielki.. Gdy dotarł do mnie w rozmowie z inną Kobietą (💞😘- to dla Ciebie ! ) taki po prostu gotowiec, wyświechtany zużyciem, z wyliniałymi od tych samych emocji ścieżkami, byłam zdziwiona oczywistością jego precyzji. I tym, jak zabójczy potrafi być dla Wyznawcy. I tym, że jeszcze nie tak dawno ja też trzymałam się go siłą strachu i braku zaufania do życia. Cień smutku smagnął moją Duszę, bo tak bardzo chciałabym móc przekazać, jakie to zbędne, obłędne i dewastujące! W takim momencie zwracam się ku własnemu doświadczeniu- czy można powiedzieć, że coś było zbędne? Czy to w ogóle ważne, pomocne? Ważniejsze zdaje mi się to, by być gotowym na zmianę. By tak bardzo jej pragnąć, że pomimo lęku, wejdziemy na tę inną, nieznaną ścieżkę. Nawet nie do końca ufając tym, którzy zdają się mówić: "chodź do nas, zobacz, jesteśmy tu szczęśliwsi !".. Gdy poczujemy, że właściwie jeździmy po rondzie, nigdzie dalej, jeno w kółko. I że jest nam cholernie niedobrze. Wtedy nie czekajmy...

Czytaj więcej

Kreacja. Od kulis 3.

"Całe życie" maluję farbami akrylowymi- na płótnie, na tabliczkach, desce, czy (jak kiedyś) dykcie z tapczanu. Akryle nie śmierdzą, schną błyskawicznie i rozcieńczamy je wodą. To, że schną szybko było dla mnie, niedoborowego finansowo artysty, powodem do przechowywania palety w lodówce i generalnego sknerzenia w wypuszczaniu farby z tubki ;) . Olejami malować nie mogłam - silnie alergizowały mnie rozcieńczalniki. Kiedyś odwiedziłam koleżankę podczas zajęć w Akademii w Krakowie- sztaluga przy sztaludze, wszędzie królowało malarstwo olejne.. Utwierdziłam się w swym wyborze, że to nie dla mnie. Zresztą nigdy nie chciałam być artystą, tylko malować, rysować, lepić, tworzyć.. Myślałam sobie, że każde miejsce jest ku temu dobre, a nauczyciel dobry/zły znajdzie się na każdej uczelni. W zasadzie tak jest, choć nie doceniłam tzw. egregora uczelni - całej tej aury, wszelkich tradycji, ambicji profesorów i studentów; prestiżu lub pretendowania do.. To potrafi wzmocnić lub obciążyć. Wsp...

Czytaj więcej

Późne powitanie :)

W cichej nocnej przestrzeni znienacka rodzi się blog.. Czy potrzebny? Jeśli tak , to komu? Jeśli nie mi, to zapewne moim pracom i myślom- jedne i drugie warto dzielić . Witam w moim świecie , tutaj mydło, chaos, kwiecie, a docelowo ład , porządek , radość i rozsądek ;) . Zobaczymy..

Czytaj więcej

Maluna Chow

Szukaj na tym blogu