Maluna Chow

Ileś lat temu miałam czas namiętnego oglądania (i czytania) kryminałów, najlepsze były ekranizacje Mankella. Lubowałam się w tym, zwłaszcza, że sposób myślenia głównego bohatera (przedstawionego od wieku lat 55+) był niemal tożsamy z moim własnym. Mankell ku mej rozpaczy skończył się, co było jak rozstanie z bratnią duszą, z którą znasz się, jak z nikim innym. Zaczęłam na pocieszenie oglądać pewną polską produkcję, z młodą aktorką, której twarz mnie zafascynowała.  Wtręt: dla wielu osób pozytywne myślenie, jak i karmienie oczu i uszu odpowiednio harmonijną strawą jest niezwykle ważne. Dla mnie także. Mało kto jednak zauważa, że dla osób straumatyzowanych, takie "negatywne" formy (m.in. filmowe), potrafią być przez jakiś czas pomocne. Poruszają to, co na co dzień zamurowane, schowane głęboko "z tyłu głowy". Konfrontacja i często jakaś forma wyzwolenia od ciężaru traumy, dokonuje się poprzez sztukę filmową; podobnie, jak bardzo smutne utwory wcale nie dołują - jak to

Od dziecka nie przepadałam za słodkościami, i kryzys w jakim się wychowywałam, nie był mi pod tym względem straszny. Z ciast istniał dla mnie sernik z rodzynkami, z czekolad - jeśli były - te z bakaliami ze względu na orzeszki i rodzynki, czekoladki czy cukierki miętowe ze względu na miętę, cukierek ze śliwką ze względu na śliwkę itd. Psychobiologia, Recall Healing i pokrewne soczewki wglądu, potrafią przynieść zrozumienie dlaczego wybieramy (choć można by rzec, że to nas wybiera) dane pożywienie, o danym smaku, a także konsystencji. Można to rozkodować na własną rękę i ja tak właśnie zrobiłam. Będąc dzieckiem bardzo uważnym na energetykę, dostrzegałam niespójność sygnałów kierowanych przez różne osoby. Na przykład miłe słowa, za którymi nie idzie potencjał chociażby prawdziwej akceptacji. Uśmiechy typu "u cioci na imieninach", sztuczna uprzejmość, bo tak wypada.. Widać tu doskonale pewien wzór, który można by nazwać sztuczną słodyczą. A czym innym są wyroby cukiernicze, opar