Przejdź do głównej zawartości

"Księgi Tajemne" 5

 Dostarczanie złudzeń do Prawdy.

Każdą Twą myśl możesz po prostu przywitać, zauważyć i oddać Temu, który zna Prawdę. Spokojny Umysł jest Twoim sprzymierzeńcem. w tych dwóch zdaniach zawarte są wskazówki, jak organizować swój dzień, jak pielęgnować Boską Świadomość. Czyż nie jest to łatwe? Po prostu ufasz, uspokajasz burzę myśli i potok emocji cichnie, a najpiękniejsze Słowo przychodzi wraz z aurą Twej Własnej Świętości. Tak, to jest wyzwanie- nie oddzielać się od Wielkości, Miłości  i Chwały. Nie kurczyć się w rzekomej skromności lecz kwitnąć w swej Boskiej Godności. System uwarunkowań ego będzie się tu wściekał, totalnie zagrożony i na skraju własnej nicości. Może ostro zastraszać, używając wszelkich szablonów - z dzieciństwa, szkół, książek, pism jakoby świętych lub świętych acz źle rozumianych. Cokolwiek to będzie, System ten dostarczy do Twego Umysłu. Czy pamiętasz, że Umysł jest święty, zawsze połączony? To właśnie mów poprzez samego siebie, tę Prawdę głoś do Umysłu lokalnego, którego projektem się jawisz jako doświadczający poprzez ciało. Jesteś bezpieczny i możesz nadal doświadczać poprzez ciało, porzuciwszy System uwarunkowań ego, rozpoznając go jako "nic takiego". "Nic takiego" czemu musiałbyś, chciał lub wybierał służyć. Czy to nie jest radosna Nowina, niosąca ulgę i rozluźnienie? Czy za nimi nie podąża Radość, a za nią cała Moc Syna Bożego, obleczonego w splendor Prawdy?

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Matryca wspierająca/ wzmacniająca zdrowie w przypadku informacji o zagrożeniu.

 Kiedy przychodzi informacja o zagrożeniu zdrowotnym - po pierwsze: nie wiemy czym to jest. 1. Nie wiemy...  Na początku jest jakaś informacja, nie wiadomo skąd, później zazwyczaj oficjalny komunikat, następnie kolejna informacja; najczęściej niespójna z tą pierwszą. Nieraz chaos informacyjny trwa przez lata! Zajmowanie się "ustalaniem prawdy" nie jest dla każdego niezbędne; nie musi być priorytetem. Lepiej przekierować uwagę na siebie.  2. Ważne, by wiedzieć:  w każdych czasach żyli ludzie, którzy np. opiekowali się chorymi na tyfus, przebywali wśród zakaźnie chorych i.. żyli dalej. Warto przyjrzeć się takim przypadkom. Upraszczając, oznacza to, że jakiekolwiek jest zagrożenie zdrowotne, ważny jest odporny organizm. Na odporność organizmu mają wpływ warunki środowiskowe. Sam organizm już jest środowiskiem, nic dziwnego więc, że liczą się takie aspekty jak mindset, stan mentalny i duchowy danej osoby. Ci niezwykle odporni zwykle opierali swą perspektywę na aspekcie duchowym.

Neuroedukacja, neuronauka, neurodydaktyka - czym właściwie są?

 Neuroedukacja, neuronauka, neurodydaktyka - czym właściwie są? Parę bazowych informacji z kroplą refleksji. Pojęcie neurodydaktyki, które pojawiło się w latach 80-tych XX w. przypisuje się  dydaktykowi matematyki Gerhardowi Preif; według innych źródeł neurodydaktykę lub neuroedukację zainicjowali R. Bandler i J. Grinder. Polska metodyczka, M.Żylińska, zwraca uwagę na to, jak wiele nieścisłości pojawia się w związku z tym terminem. Niektórzy używają zamiennie terminu neuroedukacja i neurodydaktyka, podczas gdy inni uważają tę ostatnią za podrzędną wobec pierwszej. Z pewnością można jednak stwierdzić, że neuronauka ma charakter transdyscyplinarny. Co do celu i charakteru neuronauki, świetnie wskazuje na nie angielska nazwa: brain friendly learning - uczenie przyjazne mózgowi. Neurodydaktyka opiera procesy uczenia się pod kątem optymalizacji pracy mózgu. Do wglądu w to, jakie obszary mózgu i w jaki sposób aktywizują się podczas nauki przyczyniły się między innymi tomografia i rezonans ma

Dekalog Twardzielki

Dekalog Twardzielki.. Gdy dotarł do mnie w rozmowie z inną Kobietą (💞😘- to dla Ciebie ! ) taki po prostu gotowiec, wyświechtany zużyciem, z wyliniałymi od tych samych emocji ścieżkami, byłam zdziwiona oczywistością jego precyzji. I tym, jak zabójczy potrafi być dla Wyznawcy. I tym, że jeszcze nie tak dawno ja też trzymałam się go siłą strachu i braku zaufania do życia. Cień smutku smagnął moją Duszę, bo tak bardzo chciałabym móc przekazać, jakie to zbędne, obłędne i dewastujące! W takim momencie zwracam się ku własnemu doświadczeniu- czy można powiedzieć, że coś było zbędne? Czy to w ogóle ważne, pomocne? Ważniejsze zdaje mi się to, by być gotowym na zmianę. By tak bardzo jej pragnąć, że pomimo lęku, wejdziemy na tę inną, nieznaną ścieżkę. Nawet nie do końca ufając tym, którzy zdają się mówić: "chodź do nas, zobacz, jesteśmy tu szczęśliwsi !".. Gdy poczujemy, że właściwie jeździmy po rondzie, nigdzie dalej, jeno w kółko. I że jest nam cholernie niedobrze. Wtedy nie czekajmy