Przejdź do głównej zawartości

Ćwiczenie- zabawa na uważność ( a może i zmianę ;) )

Dziś przyszło mi ćwiczenie polegające na zapodaniu sobie 3 prostych pytań, które możemy sobie zadawać sobie gdziekolwiek i kiedykolwiek.
Pytanie 1: Czy uważam to za ważne/ wartościowe?
Pytanie 2: Jeśli tak, jakie wartości niesie ta myśl/ rzecz/ działanie?
Pytanie 3: Czy nadal uważam to za ważne/ wartościowe?
Zdanie 4: Jeśli tak, to idę za tym!

Nie polecam zaczynać od "ciężkiego kalibru" w stylu, czy uważasz za wartościowe swoje życie z mężem ;) . Może masz pogimnastykować się, ale robisz to, jakby ktoś Cię zmuszał- odpowiedź na 1 pytanie: tak, uważasz to za wartościowe działanie, 2: zwiększa ono sprawność, polepsza zdrowie, 3: tak, zdecydowanie! 4: idziesz ćwiczyć, już bez zniechęcenia w głowie :).
Przykład nieco bardziej skomplikowany: przyszła pora posiłku, cenisz regularność, wierzysz, że to samo zdrowie jeść regularnie posiłki. Chcesz być zdrowy i w formie więc.. Dzięki pytaniom zauważysz tę właśnie nadrzędną wartość: zdrowie i bycie w formie. Niby oczywiste, ale jeżeli rzeczywistość jest taka, że wcale nie czujesz głodu, a Twój brzuś jest wzdęty i zapchany, to realizacją tych wartości, nie będzie sztywne trzymanie się i owa "regularność" lecz odpuszczenie sobie posiłku.
Tak to działa większa uważność na siebie :) . Lepiej, gdy jest lepiej ;) <3

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Dekalog Twardzielki

Dekalog Twardzielki.. Gdy dotarł do mnie w rozmowie z inną Kobietą (💞😘- to dla Ciebie ! ) taki po prostu gotowiec, wyświechtany zużyciem, z wyliniałymi od tych samych emocji ścieżkami, byłam zdziwiona oczywistością jego precyzji. I tym, jak zabójczy potrafi być dla Wyznawcy. I tym, że jeszcze nie tak dawno ja też trzymałam się go siłą strachu i braku zaufania do życia. Cień smutku smagnął moją Duszę, bo tak bardzo chciałabym móc przekazać, jakie to zbędne, obłędne i dewastujące! W takim momencie zwracam się ku własnemu doświadczeniu- czy można powiedzieć, że coś było zbędne? Czy to w ogóle ważne, pomocne? Ważniejsze zdaje mi się to, by być gotowym na zmianę. By tak bardzo jej pragnąć, że pomimo lęku, wejdziemy na tę inną, nieznaną ścieżkę. Nawet nie do końca ufając tym, którzy zdają się mówić: "chodź do nas, zobacz, jesteśmy tu szczęśliwsi !".. Gdy poczujemy, że właściwie jeździmy po rondzie, nigdzie dalej, jeno w kółko. I że jest nam cholernie niedobrze. Wtedy nie czekajmy...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Kreacja. Od kulis 3.

 "Całe życie" maluję farbami akrylowymi- na płótnie, na tabliczkach, desce, czy (jak kiedyś) dykcie z tapczanu. Akryle nie śmierdzą, schną błyskawicznie i rozcieńczamy je wodą. To, że schną szybko było dla mnie, niedoborowego finansowo artysty, powodem do przechowywania palety w lodówce i generalnego sknerzenia w wypuszczaniu farby z tubki ;) . Olejami malować nie mogłam - silnie alergizowały mnie rozcieńczalniki. Kiedyś odwiedziłam koleżankę podczas zajęć w Akademii w Krakowie- sztaluga przy sztaludze, wszędzie królowało malarstwo olejne.. Utwierdziłam się w swym wyborze, że to nie dla mnie. Zresztą nigdy nie chciałam być artystą, tylko malować, rysować, lepić, tworzyć.. Myślałam sobie, że każde miejsce jest ku temu dobre, a nauczyciel dobry/zły znajdzie się na każdej uczelni. W zasadzie tak jest, choć nie doceniłam tzw. egregora uczelni - całej tej aury, wszelkich tradycji, ambicji profesorów i studentów; prestiżu lub pretendowania do.. To potrafi wzmocnić lub obciążyć. Wsp...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Późne powitanie :)

W cichej nocnej przestrzeni znienacka rodzi się blog.. Czy potrzebny? Jeśli tak , to komu? Jeśli nie mi, to zapewne moim pracom i myślom- jedne i drugie warto dzielić . Witam w moim świecie , tutaj mydło, chaos, kwiecie, a docelowo ład , porządek , radość i rozsądek ;) . Zobaczymy..
3 komentarze
Czytaj więcej