Serce Dziewczynki jest struchlałe jak ona sama. "Przewodnik" zadaje mi kilka ultra prostych pytań, które są paliwem w tej podróży. Pytania są nieinwazyjne- nie jest to kozetko- gadka o szczegółach czyjegokolwiek życiorysu lub tego, co tata powiedział mamie przy Tobie , o cioci w 1987. Dotyczą one tego, co obecnie odczuwasz i co z tym możesz robić Teraz. Moja Dziewczynka potrzebowała mieć za sobą ciepło- rdzawy, ceglany mur- taki, co oddycha, żyje i porasta gdzieniegdzie mchem. Zamiast szarej, depresyjno- samobójczej ściany. Z tego muru spłynęło na ramiona Dziewczynki żółte, przechodzące w delikatny róż, ciepłe światło, a stamtąd ożywiło kwarcowym różem serce. Odczułam realną ulgę w ciele, puściło sporo dotychczasowo "noszonych" przeze mnie napięć. Uh! Co za ulga i swoboda dla przepony chociażby ;) ! To wewnętrzne obrazowanie dotyczyło przeszłości, ponieważ akurat ten problem męczył mnie od dziecka. Wolałam nie popełniać błędów w podświadomym przeświadczeniu, że zawsze ale to zawsze zostanę ukarana i to srogo. Pozornie sprawa nie do zauważenia, bo nie jestem z tych, co ukrywają błędy, nie przepraszają czy nie naprawią- raczej odwrotnie. Ale tylko ja znałam ten stres, który ogarniał mnie od środka, gdy zbliżało się ryzyko, że w czymś nawalę- nawet, jeśli 10 osób przede mną nic sobie z takiej sytuacji nie robiło. Intelektualnie rozumiałam, że nie ma to sensu, ale.. nie ma to, jak poczuć to w ciele! jako ulgę i wolność- cudowne 😻 ! Wiem też, czego dokładnie potrzebuje moja Dziewczynka, więc nie muszę szukać tego na oślep, gdzieś w świecie.. To tylko fragment obrazka z podróży, w której orałam pługiem, przemieniłam smętne ołowiane żołnierzyki w biało- srebrną husarię, spotkałam nieszczęśliwe Baby, jedna miała tytułowo przerąbane 😆, inne miały smutki i przymusy zobrazowane jako szare chmury o ciężkości kowadeł- pocieszyłam, zostawiłam- ruszam dalej. Możliwe, że nie każdorazowo podróż tak kolorowa i pełna fantastycznych scen, ale cóż, jestem tylko plastykiem ;), obrazów u mnie dostatek ;) Dziękuję Przewodnikowi Podróży 🙏🙆
Czasem i najłagodniejsi ludzie poirytują się na zdarzenia czy osoby. A co to znaczy najłagodniejsi? Ci wycofani z życia, bez dążeń, bez "kierownicy"? Flegmatycy i ciepłe kluchy? Dla mnie łagodni są ci, którzy są wewnętrznie bogaci w Miłość i zrozumienie; ci, których stać na codzienną życzliwość wobec siebie i świata. Łagodność bierze się ze zrozumienia, że jesteśmy tu wszyscy razem, na tych samych prawach ( choć w różnym stopniu tego świadomi ). eter Łagodność pozwala przyjrzeć się zdarzeniom czy własnej złości w zaciszu serca. Pozwala uwolnić się od zbędnej szarpaniny emocji i działań, których później miałbyś żałować. Łagodność to przestrzeń na doświadczenie emocji, bez oceniania i odrzucania każdej z nich. To odważne przyjrzenie się wszystkiemu, co się w tobie pojawia. I z tego punktu można zacząć działanie lub nie- działanie. Bhp emocji. P.S. Dobrze ćwiczy się to np. tu: https://l.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fakademia.strefarozwoju.pl%2Ftrenin...
Komentarze
Prześlij komentarz